Zand

Het was dat hij zo dol was op de zee, anders zat ze hier niet. 

Mijn god, al die bergen zand! Het kroop overal in. Ze wist nu al dat ze na dit weekend eindeloos veel werk zou hebben om iedere zandkorrel te verwijderen uit hun kleding, hun schoeisel en niet te vergeten de hond! Ja, gelukkig was hij wel heel gek op de stofzuiger... dus zodra ze thuis kwamen zou hij als eerste een grondige poetsbeurt krijgen. Dan kwamen de bergen wasgoed en als laatste de auto, die compleet uitgezogen moest worden. 

Dus op dinsdagavond, twee dagen na hun weekendje zee, kon ze weer ontspannen.

Ze was dan ook trots op zichzelf. Trots, dat ze hem dit cadeau had gegeven. En hij genoot ervan. Hij was zo'n schat. Hij vroeg nooit iets, was altijd zo snel tevreden. Wat dat betreft, kon ze wel eens wat vaker een voorbeeld aan hem nemen. Een weekend zee voor zijn verjaardag kon ze dus echt wel voor hem opbrengen.

Dit jaar had ze als extraatje geregeld dat ze het avondeten konden nuttigen in de volledig gerenoveerde strandtent. Ze hadden een tafeltje met uitzicht op zee en waren precies op tijd voor de zonsondergang. Hoe mooi kon het zijn!

Zonsondergangen vond zij ook prachtig, hoor. Ze hield echt wel van de natuur, alleen niet zo van zand ... Dus hier aan tafel met het mooi gesteven witte damast onder haar handen en de prachtige kandelaars die schitterden in het warme zonlicht, kon ze extra genieten van dit geslaagde verjaardagscadeau. 

***

Hij wist dat ze niet zo gek was op de zee, dat ze een hekel had aan al dat zand, maar vanavond leek het wel of ze er meer van genoot dan ooit. Alsof ze na al die jaren mopperen, voor het eerst de schoonheid zag van de uitgestrekte lege stranden, de ondergaande zon, de zee en zelfs het zand. 

Ze zaten op een prachtige plek hier aan zee. De strandtent was mooi gerenoveerd. De stoelen zaten comfortabel en de mosselen smaakten zalig! Zeeuwse mosselen: de lekkerste die hij ooit geproefd had! 

Hij keek haar dankbaar aan en zei: "Zullen we straks, na het toetje, nog een avondwandelingetje maken over de boulevard? Net als vroeger?" Ze knikte lachend naar hem.

Hij genoot intens van het uitzicht en het licht oranje schijnsel van de zon. Bij het overheerlijke toetje hoorde hij haar zeggen: "Schat, als we morgen gaan inpakken, kunnen we het balkon mooi gebruiken om het zand, dat overal in is gaan zitten, af te kloppen. Dat lijkt me een geweldig plan, niet?"

Jammer, dacht hij, er was niets veranderd! Ze had dit weekend alleen maar voor hem geregeld en niet voor hun tweetjes. 

"Weet je, volgend jaar," flapte hij er uit, "op mijn verjaardag, kunnen we ook eens een weekend naar Amsterdam gaan misschien? Daar houd jij toch ook van?" Hij wilde zo graag dat ze het allebei fijn hadden...

"Vind je hier niet prachtig dan? Ben je niet aan het genieten? Of is het eten niet lekker soms? Nou heb ik zoveel moeite gedaan voor je en dan waardeer je het nog niet!" Ze keek hem aan alsof ze de zonsondergang zelf gemaakt had!

"Weet je, je maakt me nog blijer als je je niet zo zou opofferen. Daar wordt echt niemand gelukkig van, lieve schat!" Het klonk allemaal veel feller dan hij wilde ...

***

Vanuit de hoek werd ze verrast door de dienster.

"Heeft het u gesmaakt? Alles naar wens? Wat een prachtige zonsondergang hebben we vanavond! Zal ik een romantische foto maken voor thuis? Het licht schijnt zo mooi en zacht over jullie samen. Mijn ouders gaan nooit meer met zijn tweetjes uit eten. Ze zitten alleen maar thuis voor de televisie. Ze zouden een voorbeeld aan jullie moeten nemen!"

Ze keek ze de dienster even verward aan maar herstelde zich toen direct.

"Ja, doe maar zo'n romantische foto met de zonsondergang en de zee op de achtergrond. Kom Jan, lach eens, kijk eens wat vrolijker!"

Ze lachte poeslief naar hem en vervolgens naar de serveerster.

“Hier is mijn telefoon. Wij zijn allebei zo gek op de zee, toch Jan?"

De laatste zonnestralen schenen op hun gezichten, de achtergrond rozerood. 

"Een mooie herinnering!" zei de serveerster terwijl ze de foto aan hen liet zien.