Hij

Ze kijkt een beetje dromerig naar buiten. Albert, de kat, ligt op zijn fluwelen kussen op de vensterbank. Als hij haar aankijkt, aait ze hem zachtjes onder zijn kin terwijl ze tegen hem fluistert: “Ja, ik ben ervan overtuigd dat hij vanavond zal bellen. Of nog beter, misschien staat hij straks wel op de stoep! Hoe zou je dat vinden?”

Hij geeft haar een kopje tegen haar hand. Hij wil haar best het gevoel geven dat hij luistert, als zij maar doorgaat met aaien.
Automatisch gaat haar hand weer naar zijn kin en praat ze op dezelfde toon verder: “Hij klinkt zo lief en attent... zo schrijft hij tenminste. Ja, ja, en hij vroeg mijn telefoonnummer. Dus… Zo lief! Net als jij!” Ze geeft hem een kus op zijn bolletje, hij sluit zijn ogen en spint er heerlijk op los.

Die middag ruimt ze het hele huis grondig op. Zet sinds lange tijd het klarinetconcert van Mozart weer op. Meteen komt ze in een andere sfeer, denkt aan haar moeder, haar lievelingsmuziek. Op de een of andere manier vindt ze die klanken ook passen bij hem, net als de waxinelichtjes op de salontafel, die ze voor hem aandoet, zodra de schemering inzet. Geen geurkaarsen. Ze weet immers niet zeker of hij daar wel van houdt...

Ze strijkt haar elegante jurk glad en glimlacht naar haar spiegelbeeld in de hal.
Als er een onrustige kriebel door haar onderbuik gaat, weet ze helemaal zeker dat ze hem eindelijk zal ontmoeten.

Dan bedenkt ze zich plotseling dat de kat vanavond niet in de kamer kan blijven. Stel je voor dat hij allergisch is? Albert zal in de bijkeuken moeten overnachten. Ze verhuist hem zorgvuldig met zijn fluwelen kussen en legt hem in een oude doos, op de droger die nog warm aanvoelt. Hij lijkt het prima te vinden.

Eindelijk, ploft ze op de bank neer en pakt haar boek op. De bestseller van deze maand. Ze slaat hem open op de pagina waar ze de afgelopen dagen naar heeft zitten staren. Natuurlijk is ze de draad van het verhaal helemaal kwijt, maar het lijkt haar een goed plan om hem de indruk te geven dat ze intelligent is. Hij is zo leuk, gebruikt ook van die mooie woorden, echt iemand om haar best voor te doen.

~

Met een stijve nek en een droge mond wordt ze wakker in de zitkamer. Haar boek ligt opengevallen op de grond, precies op de pagina’s waar ze gisteravond maar niet voorbijkwam. Buiten is het alweer licht aan het worden. 

De kat krabt tegen de keukendeur op het moment dat ze van de bank op staat.
"Ach, Albert toch, kom maar gauw. Was ik jouw helemaal vergeten?" Hij geeft haar geen kopje, spint niet, wel loopt hij direct met haar mee naar de koelkast voor zijn brokjes. Hun vaste ochtendritueel. Ze geeft hem iets meer dan normaal en zijn staart krult flauwtjes. 

Als ze eenmaal onder de douche staat en de slaap van zich af wast, voelt ze ze zich plots belachelijk. Hoe kan ze een man die ze nog nooit ontmoet heeft, al zo bepalend laten zijn in haar leven?

Langzaam verschijnt er een glimlach op haar gezicht, terwijl ze de douche een paar graden heter draait. Vandaag heeft ze tijd. Tijd voor zichzelf! Ze pakt de massagedouchecrème, die ze gisteren in een verwachtingsvolle bui gekocht heeft en smeert zich royaal in.
Tijd om zichzelf te verwennen!

Tevreden komt ze even later in haar badjas beneden en zet de oven aan.
Croissantjes... alleen voor haar! Terwijl de heerlijke geuren van koffie en croissants uit de keuken komen, zet ze de radio in de zitkamer aan.
En alsof het afgesproken is, hoort ze meteen haar lievelingsnummer “Walk on by” en neuriet ze zachtjes mee.

Ze voelt zich goed! Klaar voor een nieuwe dag! Klaar met wachten! Tijd om te genieten, te genieten van haar leven zoals het nu is!

Terwijl ze het volume nog verder opendraait, ziet ze in haar ooghoek een vreemde man langzaam voorbij lopen. Hij kijkt net iets te langs de kamer in.
Even verandert haar gezicht, heel even maar. En dan draait ze zich plotseling lachend om en zingt luidkeels mee: “ … walk on by, walk on by …’

Ze haalt de diepbruine croissantjes uit de oven, schenkt haar verse koffie in en krult zich neer op de bank. Hoogste tijd om eens een oppervlakkige serie te kijken en voor niemand open te doen, denkt ze! Albert geeft haar een kopje en rolt zich weldadig op haar schoot.

***