Blauw

Als hij achterover hing op zijn bureaustoel dan zag hij een klein stukje blauw, verder was alles grijs. Verstikkend grijs.

Ze had het vanochtend al voorspeld op het journaal en deze keer had ze weer gelijk gehad: de dame van het weer. Ze droeg haar blauwe blazer. Hij kleurde prachtig bij het felle groen en blauw van de weerplaat op de achtergrond.

Vroeger keek hij alleen naar het journaal om op de hoogte te blijven en wilde hij zo neutraal mogelijk geïnformeerd worden. Het ging hem vooral om kwaliteit, nieuwswaarde en niet om de man of vrouw die het hem vertelde. Inhoud, daar was het hem om te doen.

De laatste tijd was hem alleen wel opgevallen dat hij het liefst op dinsdag- en donderdagochtend keek. Op de ochtenden dat zij hem vertelde wat voor weer hij kon verwachten.

Hij had er een ritueel van gemaakt om op die twee ochtenden zijn ontbijt voor de buis te nuttigen. Het hielp hem om in contact te blijven met de wereld, met zijn land. Daarnaast waren er hem steeds meer details op gaan vallen aan de nieuwslezers, de sfeer in de studio en niet te vergeten de afsluiting van het journaal door de weermensen.

Hij kende haar nu, na een jaar lockdown, steeds beter. Hij wist welke kleding ze regelmatig afwisselde en vooral ook welke schoenen ze erbij droeg. Die pumps zorgden ervoor dat ze net iets trotser ging staan. De gympen maakten haar beweeglijker. En soms richtte de cameraman helemaal niet op haar schoeisel. Dan liet hij zijn fantasie de vrije loop. Dacht aan haar blote voeten en haar rood gelakte teennagels...

Haar blonde haar was minstens twintig centimeter langer geworden het afgelopen jaar. Het stond haar het mooist als ze het rommelig opgestoken had. Het maakte haar zachter, zeker als ze hem moest vertellen dat er slecht weer op komst was…

Vandaag vertelde ze hem in haar getailleerde blauwe blazer dat het nog op zou klaren. Dat ondanks de aankondiging van een bewolkte grijze dag, zij ook nog een eigen mening had over het weer, over haar weer. Hij had het gelezen in haar hele houding. Die pumps, die strakke pantalon onder die blauwe blazer. Dat kleine stukje blauw dat hij nu in het grijze wolkendek zag, was daar het bewijs van. Het zou opklaren!

Hij klapte zijn laptop open en klikte op de link van de onlinemeeting waar hij over drie minuten verwacht werd. Hij keek nog een keer naar boven. Het blauw was inderdaad groter geworden. Ze had het hem verteld, in haar taal en hij begreep haar.

Vandaag hoefde hij gelukkig niet te notuleren. Hij rechtte zijn rug, deed net of hij intensief luisterde en vroeg zich af wat ze hem donderdag zou voorspellen…